زمانی که برایان مالرونی و رونالد ریگان توافق تجارت آزاد را امضا کردند، ۷۵٪ از صادرات کانادا به آمریکا میرفت. این رقم اکنون به ۸۰٪ رسیده است. هرچند این افزایش چندان زیاد نیست، اما تجارت کانادا از حدود یکسوم اقتصاد این کشور در ۱۰۰ سال نخست، اکنون به دوسوم رسیده است. اگر دونالد ترامپ تهدید خود مبنی بر اعمال تعرفه ۲۵٪ را عملی کند، کانادا وارد رکود اقتصادی خواهد شد.
ترامپ میتواند این تهدیدها را مطرح کند زیرا اقتصاد کانادا وابستگی بیشتری به تجارت دارد. حتی در ایالت میشیگان، جایی که قطعات خودرو در فرآیند تولید تا هشت بار بین آمریکا و استان انتاریو جابهجا میشوند، تجارت با کانادا تنها ۱۱٪ از اقتصاد این ایالت را تشکیل میدهد. در مجموع، تجارت بین کانادا و آمریکا تنها ۳٪ از اقتصاد آمریکا را شامل میشود، در حالی که این رقم برای کانادا یکسوم کل اقتصاد آن است.
کانادا همواره درگیر نیروی جاذبه اقتصادی آمریکا بوده است. اولین نخستوزیر این کشور، جان اِی. مکدونالد، یک خط ریلی از اقیانوس اطلس تا اقیانوس آرام ساخت تا دشتها را توسعه دهد و مانع از نفوذ آمریکاییها شود. اما پس از جنگ جهانی دوم، کانادا کمکم از این مقاومت دست کشید و در سال ۱۹۶۵ توافق مهمی را در صنعت خودرو با آمریکا امضا کرد.
با این حال، در سال ۱۹۷۲، وقتی رئیسجمهور نیکسون تعرفه ۱۰٪ بر تمامی واردات وضع کرد، نخستوزیر وقت کانادا، پیر ترودو (پدر جاستین ترودو) تلاش کرد وابستگی اقتصادی کشورش به آمریکا را کاهش دهد. دولت او برنامه نظارت بر سرمایهگذاری خارجی را اجرا کرد و در نهایت برنامه ملی انرژی را معرفی کرد. اما این سیاستها خشم استانهای نفتخیز غرب کانادا را برانگیخت و با مخالفتهای منطقهای شکست خورد. این امر یکی از ابزارهای کلیدی اقتصادی را از دست دولت کانادا خارج کرد؛ ابزاری که میتوانست در بحران کنونی مفید باشد.